Նորմայում մեզը հագեցած է որոշակի նյութերով և աղերով: Միաժամանակ, մեզում առկա են մի շարք գործոններ, որոնք կանխում են այդ աղերի նստվածքը: Հիմնական գործոններն են` մեզի անընդհատ հոսքը, նրա մեջ ընկճող իոնների (ցիտրատ, մագնեզիում) և միզային սպիտակուցների (Թամ Հորսֆոլի սպիտակուց, պրոթրոմբինի ֆրագմենտ1) առկայությունը: Սովորաբար, քարերն առաջանում են էպիթելիալ բջիջների և էրիթրոցիտների մակերեսին, որից հետո տեղի է ունենում նրանց ագրեգացիան: Միզային կանգն ու բորբոքումները նպաստում են մեզի գերհագեցմանը այդ աղերով ու նյութերով, հետևաբար` միզաքարային հիվանդության առաջացմանը:

Քարերի առաջացմանը նպաստող գործոններն են.

• քիչ քանակի հեղուկի ընդունումը,
• միզուղիների անոմալիաները,
• օտար մարմինները,
• վահանագեղձի հիվանդությունները (հիպերթիրիոզ ու հիպերկալցիէմիա),
• միզաթթվի բարձր քանակը,
• երիկամի խողովակների ախտահարումները,
• աղի, շաքարի, կենդանական ճարպի, օքսալատների մեծ քանակի ընդունումը

Քանի որ միզաքարային հիվանդությունն ի հայտ է գալիս հատկապես ամռանը, հետևաբար, կանխարգելաման համար հարկավոր է ուշադրություն դարձնել այս հիվանդության պատճառներին:

Որպես ամենապարզ կանխարգելիչ միջոց խորհուրդ է տրվում  խմել այնքան ջուր, որ օրվա մեզի քանակը կազմի մոտավորապես 2.5 լիտր, ասինքն, մոտավորապես 3-4 լիտր հեղուկի ընդունումը պարտադիր է: